droom

Vannacht droomde ik van mijn nieuwe ruimte, mijn atelier, mijn plek. Veel kozijnen, veel licht, openheid, veel glas en er moest nog heel veel aan gebeuren. Het stond vol met panelen, de ramen waren vies, spinnenwebben overal. Maar was het mijn ruimte of die van een ander? Mijn vader figureerde ook in mijn droom, als klusser of was die ruimte van hem? Vervolgens raakte ik verstrikt in de start van een fietsreis, met treinen die we misten, waardoor we gunstige aansluitingen misten, twijfels over wat wel en niet mee te nemen, die extra fietsbroek wel of nee toch niet. Die aardewerken mokken wel of niet. De fietsbroek liet ik thuis. De trein misten we op vijf minuten, maar eigenlijk maakte dat niet uit, de reis kon toch wel beginnen. Er ging nog wel een volgende trein, het zou wat meer overstappen betekenen, maar wat maakt dat uit.

inspiratie

De inspiratie sprong door de ruimte, gisteren bij de start van Leerplaats voor organiseren 3.0. Wat een mooie beelden en woorden kwamen voorbij waaronder Marina Abramovic die zichzelf en haar presentie inzet waardoor een wonderlijk contact ontstaat; de open en bevreemdende lucht van James Turrell (zie hieronder), de geweldadige muziek van Almond getiteld Violent silence, jammen onder  leiding van Bruce Springsteen, een foto uit het boek Nomad van Toirkens.

De vrijheid én het ongemak van een startende groep. Ben heel benieuwd welke reis we met elkaar gaan maken en welke kunstwerken eruit voortkomen. Nog onvoorspelbaar en open.

Ithaka

Als je op je tocht naar Ithaka vertrekt, smeek dat je weg heel lang zal zijn, vol avonturen, vol ervaring.

Houd altijd Ithaka in gedachten. Daar aan te komen is je bestemming. Maar overhaast de reis volstrekt niet. Beter dat die vele jaren duren zal, en dat je, oud al, landen zult op het eiland, rijk met alles wat je onderweg hebt gewonnen, niet verwachtend dat Ithaka je rijkdom geven zal.

Ithaka gaf je de mooie reis. Zonder dat eiland was je niet op weg gegaan. Verder heeft het je niets meer te geven. (In: De universiteit van het leven, Rob Riemen)

reis

Ik ben een paar keer in mijn leven voor langere tijd helemaal weg geweest. Ik ruilde de extreme discipline van werk in voor de totale vrijheid. Dat gaf me een fundamentele afstand tot wat ik doe en een gevoel van grote mentale vrijheid. Ik zit wel in het systeem, maar ben niet van het systeem. Ik ben daardoor, zo hoop ik dan maar, creatiever. (Paul ’t Hart in het FD 26 april 2014)